We kondigden laatst al aan dat er ook een nieuwe Oost Europa gids komt. Een van de campings die daar in komt kunnen we nu al op onze site presenteren: camping Slovakia in, je raadt het al... Slowakije, gelegen in de zuidelijke en milde regio Banska Bystrica. Dit is een fijne rustieke camping op een ruim landgoed van bijna 15 ha. Naast kamperen met je eigen tent, caravan, camper of vouwwagen kun je er ook een luxe tent huren of een kamer. In de regio is veel te zien en te ondernemen en zelfs een uitstapje naar prachtig Boedapest (1,5 uur rijden) is goed te doen. De camping staat onder Nederlands beheer van Betty Bakker. 

Via een recensie van één van onze gidsen kwam ik in contact met een collega blogger die ik nog niet kende en graag met je wil delen! Het heet kampeermeneer.nl. Hier vind je allerlei kampeernieuwtjes, tips, spreuken en verhalen maar ook onderwerpen die ons allemaal bezighouden zoals: wat is de beste vouwwagen voor mij? Of lekker geestelijk worstelen of je nou uit de tent gaat voor een vouwwagen of caravan! We kennen het allemaal. De site ziet er professioneel uit en wordt gemaakt door de kampeermeneer zelf: Tjerk. Het ziet er ook rustig uit, niet vol met niet toepasselijke reclame die om aandacht schreeuwt! En zoals je weet, denken wij daar ook zo over... Nu het zonnetje weer voorzichtig begint te schijnen en we langzaam weer zin krijgen om de uitrusting tevoorschijn te halen kun je hier dus ook lekker in de stemming komen!

Zoals met elke hobby ben je ook met kamperen vaak bezig af te wegen welk product je het beste kan kiezen. En dat is een deel van de lol! Bij mij op de camping gaat het onder andere heel vaak over de slaapmatten. Begrijpelijk, tijdens je kampeervakantie wil je lekker slapen. De keuze self- inflatable mat of luchtbed komt dan vanzelfsprekend omhoog. Het luchtbed heeft nog wel een beetje de naam ouderwets of voor amateur kampeerders te zijn, is dat terecht? Even een rijtje afwegingspunten om te beginnen:

• Een luchtbed is meestal veel goedkoper dan een self-inflatable mat. 
• Er bestaan lichtgewicht luchtbedden maar de traditionele luchtbedden zijn zwaarder dan de zelf-inflatable mat. De lichtgewicht luchtbedden zijn wel prijzig. Het geteste exemplaar is 4 kg. Qua pakmaat is het luchtbed weer kleiner. Deze is strak opgevouwen: 35x30x12
• Een self-inflatable isoleert, een luchtbed amper. (schuim tegen lucht)
• Een luchtbed geeft meer werk ivm opppompen.
• Een luchtbed is wel makkelijker in 2-persoons te krijgen.
• Een luchtbed is wel gevoeliger voor lekkage.
• Een luchtbed is gevoelig voor temperatuurs wisselingen. Hoe kouder het wordt, hoe zachter het luchtbed.

Ik stel me zo voor dat als je vaak en langer kampeert, je kiest voor een goede self-inflatable maar dat er momenten zijn waar een luchtbed handig is. Je wilt bijvoorbeeld het kamperen eerst eens proberen? Of je hebt een kleine auto? Of er komt een vriendje of vriendinnetje logeren tijdens de trip? (of thuis natuurlijk)

Ik kreeg van de firma www.Goedkoopluchtbed.nl een luchtbed opgestuurd om eens te proberen. (let op: wij worden niet gesponsord!) Het ging om het model Intex Prestige Downy Full, wat een smal tweepersoonsbed is van: 1.37 x 1.91 x 0.22. Het prestige slaat op de luxere, dikkere uitvoering in een mooie groene kleur. (op de foto boven lijkt het wat grijzer, maar het is donkergroen) Het downy op de zachte velours afwerking van de bovenkant, al had ik persoonlijk een andere naam gekozen. Bij het luchtbed wordt een electrische pomp op batterijen meegeleverd (batterijen zelf kopen) die kan blazen en zuigen via een stevige mond met membraam op het luchtbed. Na het even wennen aan hoe die hulpstukjes in elkaar zitten gaat dit prima en is je luchtbed in 2 minuten vol maar niet knalhard. Dat wordt overigens ook afgeraden. Beetje jammer vond ik dat er geen 12v aansluiting op de pomp zat, zo ben je wel afhankelijk van batterijen (niet iedere hand- of voetpomp past op het mondstuk nl) Eenmaal opgeblazen heb je inderdaad een comfortabel bed, waar ik met mijn 1.92 wel met de voeten uitstak. De tijd van de ronde buizen en diepe dalen in een luchtbed is gelukkig voorbij en je ligt echt comfortabel op het licht geribbelde maar vlakke velourse bovendeel. Dit heeft ook als voordeel dat je er niet op glijdt. Je hebt al een aardig goede en dikke self-inflatable nodig wil je niet met je heup op de grond komen als je op je zij ligt (afhankelijk van gewicht, uiteraard) maar op de Intex prestige is dat zeker niet het geval en ik weeg 93 kg. Dus, ja hoor, daar kun je zeker in je uppie lekker op slapen. Met z'n tweetjes wordt het wat krap tenzij je nog heel erg verliefd (en niet te groot) bent, natuurlijk!

Zou ik dit luchtbed kopen? Als hardcore kampeerder niet, maar zeker wel in het geval van 1 van de boven genoemde redenen wanneer je niet meteen een dure self-inflatable wilt kopen. Je hebt dan voor slechts 34,95€ een lekker bed (de 1 persoons kost 28,-€) dat nog aardig robuust is. Mijn hond van 25 kg sprong er op en ik was niet al te bezorgd maar dat is natuurlijk niet de bedoeling met die scherpe nageltjes. Je zou wel kunnen zeggen dat het luchtbed volwassen is geworden. Die prijs is een fractie van een goede self-inflatable, die vaak 1- persoons al tussen 150-200 euro zitten, al gaan die in de regel wel (veel) langer mee. Ik heb bijvoorbeeld thermarests van 30 jaar oud die het nog gewoon doen. Dus kies vooral op hoe en hoe vaak je het bed gebruikt... 

Met dank aan Ellen van www.Goedkoopluchtbed.nl voor het ter beschikking stellen van het bed, uiteraard hebben zij veel meer modellen in diverse prijsklassen.

In onze Nederland-België gids vindt u op bladzijde 92: Camping Pont de Deulin, aan de Ourthe bij Hotton. Deze camping heeft onlangs nieuwe eigenaars gekregen: de familie Putzeys. Lees hier een kort verslag van hun zoektocht. Wij wensen de familie Putzeys veel succes met dit nieuwe avontuur! 

In augustus vertrokken we (mijn man, ik en onze drie kinderen) op zoek naar onze droomcamping. Het was een lang gekoesterde droom die we niet wilden opbergen. Met onze auto en caravan gingen we op pad. We hadden ons huis in België verkocht en trokken naar Frankrijk om onze droomcamping te zoeken.

Na drie maanden hielden we het in Frankrijk voor bekeken. We vonden niet de geschikte plek en besloten we verder door te reizen naar Spanje (de regio van Murcia). In Spanje was het weer prachtig en de mensen vriendelijk, maar toch voelden we dat het niet thuis was. Tot die ene dag dat ik op internet aan het surfen was en mijn oog viel op een camping die te koop stond in de Ardennen. Ik zette mijn man op vliegtuig om te gaan kijken en 2 weken later stonden we met de verhuisdozen voor ons nieuwe huis. De camping is gelegen in Hotton, vlakbij de rivier de Ourthe. Het zicht is er prachtig langs het water met uitkijk op de velden. Er is zoveel te zien en te beleven. Het seizoen gaat bijna van start en hebben nog zoveel plannen, maar ik voel alles komt goed …. Ons avontuur is niet voor niets geweest. We hebben zoveel gezien, geleerd en beleefd en nu kunnen we al onze ervaringen omzetten in de praktijk. Zorgen dat de mensen een onvergetelijke, rustgevende vakantie hebben.

De klok staat weer op zomertijd, de blaadjes worden groen en campings worden weer uit hun winterslaap gehaald! Dat betekent dus ook weer campings bezoeken voor #roadtripsvanbert. Volgende week maak ik mijn eerste trip van dit jaar naar de Vendée en Bretagne. Later dit voorjaar staan meer trips in Nederland, Frankrijk en Portugal gepland. In september ga ik naar Italië en Oost-Europa. Je kunt deze trips volgen op dit blog, Facebook, Twitter, Instagram en binnenkort ook met korte filmpjes op Youtube! 

De foto is van "Le Cheval Rouge" (Bretagne)

Ik was al een tijd niet meer in Bretagne geweest en had echt zin om daar weer eens te gaan kijken. Het weerbericht zag er gelukkig redelijk uit. Het gaf me ook de gelegenheid om eens een kleine Karsten tent te testen evenals een dikke Thermarest mat (waarover meer in andere blogs) Vanaf mijn camping naar het puntje van Bretagne is een dikke 800 km. Ik besloot dwars door te steken via Montlucon, Guéret, Poitiers en La Roche sur Yon om de eerste avond in de Vendée te belanden. (530 km) Dan pak ik de campings aldaar ook meteen even mee! Ik kan het niet laten om dan onderweg af en toe een stukje binnendoor te rijden over D-wegen. Dat is zoveel leuker en soms zelfs net zo snel! Het chauffeurs leven wordt je in het voorjaar wel wat lastig gemaakt door de vele deviations. (wegomleidingen) Voordeel ervan is wel dat de wegen er in Frankrijk meestal fantastisch bijliggen. Wat mij ook opviel is het explosief groeiende aantal flitsers. Ik rijd niet hard maar al mijmerend met 2 km te hard vol in je tetter geflitst worden op een verlaten weg blijft frustrerend. Ik zou eerst een bezoekje brengen aan het echtpaar Vrignaud van camping Tranquillité. Dit is echt rustiek kamperen op hun voormalige boerderij in de wetlands achter de kust. Heel rustig gelegen en met de luxe van een zwembad. Daarbij deed de voorjaarszon al goed haar best. Eindpunt van de dag zou zijn Camping La Forêt. Hier werd ik op uiterst vriendelijke wijze ontvangen door Greg en Wiebke. Deze camping heeft een beetje een bijzondere positie in Rustiek Kamperen. Hij is tussen de honderden reuzencampings vol met mobilehomes in Vendée klein, groen en persoonlijk gebleven, ze werken er uiterst ecologisch en de ligging is fantastisch op een steenworp afstand van strand, bos en fietspaden. Je kunt er natuurlijk niet de rusticiteit van een boerencamping verwachten maar als je in Saint Jean de Monts wilt staan is dit de beste keus. Er staan wat mobilehomes (minderheid) maar er zijn genoeg fijne beschutte plekken in het groen en de sfeer is echt die van een kleine camping ondanks de toch 60 plaatsen. Ik vergeet bijna: het sanitair behoort tot de top van wat ik gezien heb. Een wandelingetje door het bos brengt je naar het gigantische strand, en als je, zoals ik, een hond bij je hebt: die mag los (op camping aangelijnd) en heeft de tijd van zijn leven. Op de camping is een hondendouche! Na een gezellig maaltje met coquilles St. Jacques en een witte streekwijn werd het tijd om mijn opblaasbare huisje eens op te zoeken....

Zie hier een filmpje over dit deel van de reis!

Vanaf la Forêt wilde ik eerst langs de kust rijden en bij St. Nazaire de brug nemen over de monding van de Loire. Op advies van de camping eigenaar Gregory maakte ik echter een ommetje door de Marais. Ondanks dat de Vendée qua zonne-uren bij de Franse top hoort was het helaas een beetje bewolkt. Toch was het ommetje door dit bijzondere landschap de moeite waard en deed het af en toe zelfs aan onze eigen natte lage landen denken! Het Marais Breton van de Vendée strekt zich uit over 45.000 ha met vaarten, kanalen, vochtige weilanden en heeft voor Frankrijk unieke polders. De D64 langs het dorp Machecoul steekt er dwars doorheen. Bijkomend voordeel was dat ik zo nog een bezoek kon brengen aan een extra camping: Le Relais des Garennes. Deze fijne mini-camping ligt net onder Nantes bij het dorp Montbert rondom een afgelegen boerderij. Vanaf de hoeve kun je door de natuur naar het dorp lopen. Het is een oase van groen, bloemen en water en eigendom van de sympathieke Francaise Odile Gendron en haar man, tevens uitvinder, Philippe. Je vindt deze camping in onze gids op nummer 37. Een aanrader, zeker omdat er in die hoek weinig rustieke campings zijn. Gewapend met een muscadet uit de streek ging ik weer op mijn weg en stak bij Nantes de Loire over. Deze langste rivier van Frankrijk was ik gisteren, 600 km geleden, vlak bij mijn camping de andere kant op ook al overgestoken. Hierna volgde een wat saaiere weg richting Pont-Château waar mijn volgende doel lag: camping du Bois de Beaumard. Deze camping is een jaar of 5 geleden in kwijnende staat overgenomen door het Franse stel Sandra en Samuel die hard aan het werk zijn gegaan om er weer wat moois van te maken. Op dit moment werd een deel van het sanitair vernieuwd. De camping ligt midden in het bos (bois de Beaumard!) bij een landhuis met een grote vijver, en is verder traditioneel maar ruim en groen opgezet. Een prima keus voor een paar dagen in dit gebied of als tussenstop. De dag was nog jong en ik had al twee campings gezien: op naar Bretagne!

De foto is bij de waterpartijen bij camping les Garennes, foto van de camping zelf ivm wat somber weer toen ik er was.

Kijk ook op youtube voor filmpjes over deze trip!

Het makkelijkst om in Bretagne aan de zuidkant van oost naar west te komen is de tolvrije N165. Ik moet wel die kant op, nog helemaal naar Finisterre, maar ik heb andere plannen. Ik kom namelijk vlak langs de Golfe du Morbihan. Dit is een binnenzee vol met eilanden en een bijna subtropisch klimaat. Het ligt onder de stad Vannes, die ook zeker een bezoek waard is. Voor Vannes heb ik geen tijd maar wel voor een toeristische route langs de Golf. Daarnaast is het lunchtijd en ik ben er van overtuigd dat ik, zoals overal in Frankrijk, wel een goed bakkertje zal vinden in een van de dorpen. Ik neem dus de D20 naar Surzur. Ik heb nog een reden om naar Surzur te gaan: de geheimzinnige camping! Bij dit dorp ligt een oud kasteel in het groen waar een camping was. Deze stond ook in de gids. De camping raakte in verval, was ook een tijd gesloten en verdween uit de gids. Toen ontving ik een paar jaar geleden opeens enthousiaste berichten van kampeerders dat "Au Manoir" weer open was en weliswaar zeer eenvoudig, wel leuk en rustiek. Dus mocht het campinkje weer in de gids. Helaas was de vreugde van korte duur, er kwamen berichten dat het toch weer gesloten was. Ik besloot dus maar eens met mijn eigen ogen te gaan kijken hoe de vork in de steel zat bij deze besluitloze camping. Misschien een praatje met de kasteelheer voor een definitief antwoord? Na even zoeken vond ik aan de rand van het dorp de toegangspoort met een grote ketting: fermé. Het zag er inderdaad heel verlaten en volledig dichtgegroeid uit. Er was ook niemand te zien, jammer. Dus lezers van de gids, ga niet meer naar nummer 32, nummer 35 is een goed alternatief, al ligt dat wel verder van de zee. Zo kom je onderweg af en toe de beperkingen tegen van gedrukte media! Daarna bezocht ik bij Sarzeau het wel in perfecte staat verkerende château de Suscinio. Dit ligt in een moerassig gebied aan een prachtige ruime baai, waar ik mijn zojuist ingeslagen picknick nuttigde en de hond uitliet die nodig zijn energie kwijt moest. Als Persoonlijke Standaard Uitrusting heb ik achterin de auto: een visserstoel en zo'n krukje waar je een tafelblad op kan leggen, ideaal voor instant picknicken zonder op de grond te hoeven zitten! Later bleek dat er 100 m verderop prima picknicktafels waren opgesteld... De GR 34 wandelroute loopt hier trouwens helemaal langs de kust, een prachtige wandeling. Via kleine wegen probeer ik daarna zo dicht mogelijk langs de golf weer naar de grote weg te rijden. Die huisjes hier zijn ook wel erg charmant, mijn klussershart begint al wat sneller te kloppen. Zou er nog ergens een opknappertje staan? Alsof er nog niet genoeg te klussen is op de eigen camping! Aardig, maar nu helaas niet mogelijk, is dat sommige eilanden in de golf bereikbaar zijn bij laag tij. Bij hoog tij ligt de weg dan onder water. 

Kijk ook op youtube voor korte filmpjes over deze trip!

Nu niet allemaal gaan bellen en mailen om aandelen want beursgenoteerd zal Rustiek niet worden! Wel aanwezig zijn we op de Kampeer en Caravan beurs van 11 t/m 15 oktober 2017. Kom bij ons op bezoek op de gezellige stand en laat je voorlichten over de voor jou ideale rustieke camping(s) voor 2018! Uiteraard hebben we materiaal over de campings bij ons en zijn de gidsen er ook allemaal te koop. Ook zullen er (niet de hele tijd) campinghouders en auteurs aanwezig zijn. We kijken er naar uit en zien je graag langskomen! 

Landaul, het dorp van camping Pied à Terre, mijn volgende stop, ligt niet ver van de grote weg en is dus ook zeer geschikt voor een stopover. De camping zelf ligt geheel in het groen op een helling. Je hebt keuze uit bijna wildkamperen met uitzicht maar ver naar het sanitair of een "gewone" maar ruim en groene plek wat dichterbij. De aankomst is bij een groepje uiterst charmante Btretonse huisjes met een kapel, in de huisjes zijn ook gîtes te huur. Ik word opgevangen door de eigenaar Alain en vergaap me eerst even aan zijn uitgebreide collectie gitaren. Vroeger was hij vertegenwoordiger van "Musicman" en tegenwoordig campingbaas/gitaarleraar. Als amateur gitaristje spreekt mij dit uiteraard aan! Alain heeft eerlijk gezegd ook wel wat van een ouwe rocker! Het is een fijn, eenvoudig campinkje zonder capsones en heel rustig. Hierna moet ik een stukje het binnenland in richting Plouay en dan wat verder langs de rivier Scorff naar Pont-Calleck. Hier blijkt een unieke camping te zijn. Een verwaarloosd terrein met een immens landhuis werd een jaar of vijf geleden gekocht door de Franse familie Bichon. (In onze gids staat per abuis dat het een Engelse familie is: excuus!) Zij hadden hun grote pretpark verkocht, wilden met pensioen en zo kon dochter Kathy mooi voor de nieuwe camping: de Pont-Calleck zorgen. Ik denk dat gepensioneerden nog nooit zo hard gewerkt hebben (ze zijn nog steeds bezig!) want er is iets zeer fraais ontstaan en het is bijna allemaal zelfgemaakt. Je kunt ook zien dat er niet bezuinigd is op kwaliteit. Het geheel is met smaak maar ook originaliteit opgezet: veel natuursteen, hout, veel bloemen en planten en speelse niveauverschillen op het terrein. Er is wat verhuur maar dit staat apart van de kampeerplekken. Het geheel ligt aan een bos en je loopt zo naar beneden, naar de rivier. Ze hebben het goed voor elkaar en Kathy is een charmante gastvrouw die ook het milieu hoog in het vaandel heeft staan. Een aanrader dus en ik besluit, ondanks dat het nog redelijk vroeg is, hier lekker te blijven staan met mijn tentje, dit mede door de gastvrijheid van de Bichon's.

Op de foto zie je een logeerhuisje (ook geweldig voor de kinderen) die ik erg leuk vond op camping de Pont Calleck.

 Kijk ook op youtube voor korte filmpjes over deze trip!

Onze gratis apps waren al fraai vormgegeven en informatief. Wel waren ze wat "zwaarder" om te downloaden en liep niet alle android even goed, met name de wat lichtere versies. We hebben er hard aan gewerkt om dat te verbeteren. Daarnaast is de hoeveelheid info flink uitgebreid, met vooral meer campings. Wij adviseren dan ook om je oude versie even helemaal van je apparaat af te gooien en de geheel nieuwe te downloaden. Dit kan zowel voor apple apparaten als android. Ook belangrijk: niks geen reclame waar je niet op zit te wachten... Wij wensen je veel plezier met de vernieuwde apps!

Ik werd door Rosti Mepal uitgenodigd om hun nieuwe camping (buiten) servies eens uit te proberen. Nu hoefden ze mij eerlijk gezegd niet heel erg over de streep te sleuren want ik ben al jaren een enthousiast gebruiker van hun producten. Voor een paar euro meer heb je een top of the bill kunststof product, dat fraai en practisch is vormgegeven en ook jaren mooi blijft. Daarnaast is er flink wat keuze in modellen en motieven. Zo zie je op de foto* het nieuwe Arrow green servies dat wij tijdens onze picknick aan de Loire met plezier, ook voor het oog, konden uitproberen. Mepal behoeft bijna geen introductie meer, wie heeft er niet wat van in zijn camping outfit? Wat misschien niet iedereen weet is dat je een Nederlands product koopt met een geschiedenis van al meer dan 60 jaar. In 1993 fuseerde Mepal overigens met het Deense Rosti en de Scandinavisch/Nederlandse mix van design, traditie en kwaliteit heeft goed uitgepakt. Een aanrader, dus!

Helemaal leuk is dat Rustiek Kamperen 1 uitgebreide set voor 2 personen van Arrow Green ter waarde van € 98,70 mag weggeven! Meedoen is makkelijk. Kijk op onze Facebook pagina als je mee wilt doen.

* De foto is genomen aan de Loire bij Gilly sur Loire.

De set is inmiddels gewonnen door Lien VH, gefeliciteerd! 

Na de koffie ga ik op weg naar mijn lunchafspraak met Coen en Tineke van Keraluic. (nr 30 in de gids) Ik word verwend met een heerlijke ovenschotel en daarna maken we een wandeling over het terrein. Gelukkig begint de zon zich weer van zijn beste kant te laten zien, dat zou ook moeten: door de warme golfstroom is het hier relatief zonnig en warm. Ook hier weer de karakteristieke Bretonse gebouwen die in combinatie met de vele bloemen zorgen voor een mooi plaatje. In een van de gebouwen kun je ook gîtes huren. Op advies van Coen en Tineke maak ik ook nog even een tochtje naar de Pointe de la Torche, een ruig en weids zandstrand met duinen en zeer populair bij surfers. Deze plek waar je heerlijk kan uitwaaien ligt op maar 5 km van de camping. Onderweg zie ik tot mijn verbazing aan beide kanten van de weg grote bollenvelden! Alles staat in bloei... Blijkbaar heeft een ondernemende Nederlandse bollenkweker zich hier gesetteld. Het roer om... Ook voor mij. Ik wend de voorwielen nu naar het noorden. Ik zal dwars door het binnenland rijden om hierna de campings aan de noordkust te bezoeken!

Op de foto: een fraai oud kerkje bij Plomeur

De rit dwars door het binnenland is mooi. De weg richting Morlaix leidt me door een ruige hoogvlakte langs de Montagne Saint Michel en het gelijknamige water reservoir. Iets voorbij Morlaix ligt Plouigneau waar ik camping "la ferme du Croas Men" van de Franse familie Cotty op zoek. (nr 29 in de gids) Dit is een echte boerencamping bij een werkend bedrijf. De wat grotere camping (50 plaatsen) is goed voor elkaar met originele details zoals een klein landbouw museum in de schuur. Omdat het vlakbij de N12 ligt is het ook als doorgangscamping een handige stop. Boven Guincamp heb ik nog twee stops: eerst Milin Kerhé. Deze vroegere municipal ligt prachtig aan de rivier Trieux en staat onder leiding van de sympathieke Engelse ex-wetenschapper Jonathan die tijdens de crisis besloot om het over een heel andere boeg te gaan gooien. Je kunt hier overigens in een hangtent in het bos logeren als je dat leuk vindt! Het is achterin de middag als ik aankom bij een camping waar ik ook al een tijd graag naar toe wil: Le Cheval Rouge. (nr 28 in de gids) Chantal en Olivier streken hier in 2003 neer na een fietstocht door zuid-Amerika en knapten een prachtig herenhuis op. Hierin kun je ook gîtes huren. De camping is in de zomermaanden gereserveerd voor huurtenten maar daaromheen kun je hier vrij kamperen. Neem bij twijfel even contact op. Het ondernemende stel heeft het goed voor elkaar en is erg gastvrij. De omgeving nodigt heel erg uit, zoals bijvoorbeeld de schitterende kust: Côte de Granit Rose, en er worden ook leuke arrangementen vanuit de camping aangeboden. Ik plant mijn tentje op een mooi grasveldje in de sfeervolle cour en ben blij met het kacheltje dat Olivier mij leent: 's ochtends is de tent wit van het ijs! Dat duurt gelukkig niet lang want de zon breekt door en mijn laatste dag in Bretagne is alweer aangebroken.

Foto: mooi doorkijkje bij Le Cheval Rouge

Met mijn leeftijd is de dikte van de slaapmat meegegroeid! Na een periode van luchtbedden en simpele rubberen matjes kwamen begin jaren '90 de self-inflatables op. In die (studie)periode werkte ik in de kampeerwinkel van de Waard in Uden en was dus in de gelegenheid om mooie spulletjes uit te proberen. Als jongeling én motorkampeerder viel de keus toen op de Thermarest lichtgewicht van 2,5 cm dik. (die bruine) Opgerold een handzaam pakketje voor achter op de motor van ongeveer 800 gram ter grootte van een rol beschuit! Handig was ook dat je er met een speciaal setje een campingstoeltje van kon maken. Maar dat was in de periode dat grammetjes nog voor comfort gingen! Want eerlijk is eerlijk, echt lekker lag het niet, zeker als de ondergrond wat ruw was, en je met je 1.92 ook nog 12 cm uit het matje stak! Dus in de loop van de jaren werden de matjes dikker, ook op de motor, en groeiden naar 5 cm en meer breedte. Later kwam er een grote van 6 cm dik, nog breder en met zacht fluwelige lining. Een grote verbetering in comfort maar niet meer geschikt voor fiets of motor. Wel is in de loop van al die jaren een merkentrouw bij mij gegroeid voor Thermarest, wat zijn die dingen goed, zeg! Die eerste bruine uit 1992 doet het zelfs nog prima en de 5 cm's zijn ook alweer 15 jaar oud. (ik heb ze wel bijna altijd uitgerold bewaard met de ventieltjes open) Op mijn reisje naar Bretagne had ik een hele vette bij me: 10 cm dik en 80 cm breed: de Mondoking XL. Ook met de zachte fluwelige en anti slip lining. Dit ligt bijna als thuis, ook als je op je zij ligt. Er komt nul kou van de grond doorheen, (het vroor nog licht 's nachts) de isolatiewaarde is heel hoog, en je kunt er eventueel ook slaapzakken aan vastmaken met een speciaal setje. (Had ik nu niet) Dit pakket is natuurlijk zo groot (18 x 78 nieuw, daarna rol je hem nooit meer zo klein op, en 2,5 à 3 kg) dat het echt voor autokamperen is bedoeld. (Als ik nu met de motor ga neem ik de 5 of 6 cm maat mee). Maar wat een comfort... Ik weet dat er inmiddels ook andere merken zijn die hele goede matten maken, zoals bijvoorbeeld Exped, dus probeer vooral van alles uit in de winkel. Mijn advies, koop wel een goed merk, daar heb je het langst plezier van, al lijkt het een hele investering (reken op 80,- à 200,- € voor een goede mat, afhankelijk van dikte en maat) en kijk niet alleen naar de grammetjes! 

Rustiek Kamperen wordt niet gesponsord, ik gebruik eigen materiaal of ter beschikking gestelde producten van fabrikanten. 

In eerste instantie baal ik van de zoveelste "déviation". De Fransen gebruiken het voorjaar goed om hun, overigens fantastische, wegennet op te knappen. Maar het komt regelmatig voor dat je kilometers om moet rijden. Maar deze keer leidt de omleiding me langs het dorp Beauvoir waar je in de verte in het heiige zonlicht de imposante Kathedraal van Mont Saint Michel ziet oprijzen uit de modder van de gelijknamige baai. Dit maakt alles goed, wat een plaatje! Een heel eind verderop weer een roadtriptopper: de Pont de Normandie over de Seine bij Le Havre, wat een toonbeeld van moderne bouwkunst. De brug over het kanaal die er net na komt is trouwens ook aardig spectaculair, door de steile aanrijdhelling. Hierna begint de steeds saaier wordende route terug naar de lage landen...

Ik ben die ochtend op tijd vertrokken uit Prat, bij Le Cheval Rouge. Net als in Zuid-Bretagne heeft ook het noorden hun eigen snelle, en gratis, verkeersader: de N12. Die gebruik ik als basis om sprongetjes te maken met de D-wegen naar de rustieke campings die uiteraard allemaal op het platteland liggen. De eerste is Frêche à l' Ane (nr 27). De laatste jaren wel wat groter geworden met 66 toeristische plaatsen maar zeker nog steeds rustiek. Het is klassiek en keurig opgezet op een lichte helling met een mooi uitzicht over de landerijen. De camping ligt aan het dorp Pléboulle. Dit is heel dicht bij de baai van Frênaye waar de D786 me mooi langsvoert op zoek naar een bakker in Matignon. Deze baai is een inham van de fraaie Côte d' Emeraude (Smaragd) met veel mooie uitkijkpunten. Weer terug op de grote weg duik ik bij Dol de Bretagne naar beneden naar de fijne camping van Claire en Phillipe, dat klinkt Frans maar is Engels, en om precies te zijn: ze komen uit de kanaal eilanden, dus de Frans-Engelse mix klopt. Dit is Le Bois Coudrais (nr 26), heel rustig en interessant gelegen tussen diverse mooie steden en attracties. Deze camping heeft ook een zwembad, een kinderboerderij, een barretje en mooie gîtes. Het weer is 's zomers en ik krijg een uitgebreide rondleiding. Dit was de laatste camping van deze trip en het paard begint de stal te ruiken!

Foto: (dank aan Bois Coudrais) Mont St. Michel

Wat is nou het ideale kampeermiddel voor iemand die (meestal alleen) veel campings bezoekt en daar maar 1 nacht blijft? Je zou zeggen: een campertje. Maar een goed campertje is duur... een handig vouwwagentje? Ja, maar dan moet je altijd met een aanhanger rijden. Een caravan? Ik wil lean en mean blijven! Een daktent? Gaat de auto zo van zuipen... Toch maar een gewone tent dan? Maar wel een goede en snel op te zetten. Zo kwam ik op de gedachte om maar eens een kleine Karsten (200x200) te proberen omdat je dan geen stokken nodig hebt. Voor wie het nog niet weet: deze tent kun je oppompen. Dat zie je steeds meer tegenwoordig maar Karsten is daar wel een pionier in. Ik moest wel over een drempeltje heen want ik ben al jaren trouw aan mijn andere tenten van de Waard (lichtgewicht Wulp voor de motor en Zilvermeeuw voor met de family) en Atoma (Cameleon Junior, klein en onweerstaanbaar mooi en de reus Chapado voor de verhuur op de camping (tot en met 2016) Ik was op mijn vorige roadtrips geconfronteerd met het in volle hitte de tent opzetten terwijl de later aangekomen buren met caravan al in de schaduw aan een biertje zaten en wilde dus vooral snel klaar zijn!

En beviel het? Ik sliep er in mijn uppie in ieder geval heerlijk in, het voelt knus. De tent is van prachtige kwaliteit en uitvoering, vergelijkbaar met de Waard en Atoma, ook qua prijzen. Deze kost € 839,- (zie onder) Maar als je echt snel wilt en niet zweten dan moet je toch een electrische pomp nemen. Ik had een goede staande pomp maar dan is het net zoveel/weinig werk en net zo inspannend als mijn Cameloen door het flinke pompen, zeker als het warm is. (zie filmpje op youtube vanaf seconde 32) De pyramide Cameleon is ruimer maar heeft door het ruime afspannen ook meer plaats op de camping nodig. Wel heb je aanzienlijk minder haringen bij de Karsten nodig, bij deze in de basisversie maar 4, dat is heel fijn en als het gaat waaien zijn er extra lijnen en aanhaakpunten bijgeleverd. De handleiding vond ik te summier, ze geven bijvoorbeeld niet aan hoe je de deurflap precies omhoogzet met 2 stokjes of hoe je de tent het beste leeg laat lopen. Conclusie, een prima en opvallende tent maar ik ben er zelf nog niet helemaal uit. Ik vind de herrie die een compressor maakt een beetje irritant voor de medekampeerders, al is het maar kort. Omdat ik vaak in het voor- of najaar onderweg ben lig je (in elke tent!) toch nog op de grond. Lastig... maar natuurlijk een luxe-probleem! Zou een teardrop mini-caravan iets voor me zijn? (wordt vervolgd)

Tip: ben je in de markt voor een goede tent en heb je geen haast? Koop hem dan in de herfst, dan hebben de meeste fabrikanten hele goede aanbiedingen op voorraadmodellen. 

In verband met onze deelname aan de Kampeer- en Caravan beurs in oktober zijn er nog een paar campings die ik daarvoor wil bezoeken voor een goed beeld. Twee daarvan liggen allebei niet ver van de A75 van Clermont-Ferrand naar Montpellier. Toevallig moet ik die kant op voor vriendenbezoek en ik besluit er 1 op de heenweg aan te doen en 1 op de terugweg. De eerste wordt: Le Vertige (nummer 113 in de gids). Ter hoogte van Issoire ga ik van de grote weg af en over steeds kleinere weggetjes bereik ik na een half uur het dorp Echandelys, iets verder moet ik zijn, bij de buurtschap La Foresterie. Nu is het eind april en ik hoopte op lente-achtige taferelen, dat is helaas niet het geval: het is 2 graden en er ligt zelfs nog wat sneeuw langs de weg. Nu is het niet gek dat alles hier wat later tot bloei komt want we zitten hier midden in de Auvergne en Echandelys ligt op 900 meter hoogte. Officieel bevindt ik me in het natuurpark Livradois-Forez. Ik kan wel zien hoe mooi het hier in de zomer moet zijn. Grote bossen met wandelpaden, kronkelende beken en heerlijke rustige weggetjes waar je kunt toeren of fietsen. De camping ligt ook schitterend en doet zijn naam eer aan, op een glooiende helling met slechts een handjevol plaatsen op 2 ha. Het uitzicht is ruim, bij helder weer tot de Puy de Dôme, schaduw is er minder dus neem een tarp mee. Op diverse plekken zijn zitjes, beschut of onbeschut. Ik word ontvangen door Cees en Gerda met koffie en zelfgemaakte taart en ik krijg een rondleiding. Als je van muziek houdt zit je hier goed, ze zijn beiden actief in de muziek maar bezitten ook een fantastische collectie vinyl die gebruikt wordt bij gezellige avonden. Dit kan binnen in de gemeenschapsruimte in de grote boerderij die vol staat met brocante en leuke retro spullen. Dit retro thema wordt doorgetrokken in de 5 gastenkamers die ze hebben, heerlijk nostalgisch en met smaak gedaan. Beneden is ook nog een brocante winkeltje voor een leuk souvenir. Het plezier in deze camping op een originele manier te runnen straalt er bij de eigenaars in ieder geval van af! Kortom: Le Vertige is een verrassend leuke en kleine camping in de ruige natuur met diverse fijne extra's, zoals de mogelijkheid om te ontbijten en te dineren.

Dit sympathieke project kregen wij binnen als persbericht:

Een plek in de natuur waar mensen tot rust kunnen komen.

Hertsberge, mei 2017 - Deze zomervakantie organiseren we de eerste editie van ‘The Pop-Up Hotel’ (www.thepopuphotel.be). Het doel is om mensen te laten vertragen, dicht bij de natuur. Vanaf maandag 1 mei starten we een crowdfundingcampagne (https://www.growfunding.be/thepopuphotel). De campagne loopt één maand en heeft tot doel om 4.000 euro op te halen.

We willen mensen een plek geven om te onthaasten en te genieten van de kleine dingen. Geen stress, smartphone uit en genieten van de natuur en elkaar. Op termijn willen we een permanente locatie. Deze zomer lanceren we een eerste experiment in de bossen van Hertsberge. Op deze manier toetsen we of het concept aanslaat.

‘The Pop-Up Hotel’ is geïnspireerd op het concept van ‘glamping’. Genieten van de natuur, met het comfort van een hotel. Mensen brengen hun vakantie door in een Tiny House, een kleine maar volwaardige woning op wielen. De term is overgewaaid uit Amerika en staat voor eenvoudiger en kleiner wonen, met minder spullen, duurzamer en goedkoper. Concreet  bieden wij drie verschillende ‘Tiny Houses’ aan.

Iedereen die even tot rust wil komen is welkom. We hebben extra aandacht voor mensen/gezinnen die kampen met chronische stress, burn-out of depressie. Normaal gezien starten we half/eind mei met boekingen. De verhuurprijzen liggen nog niet exact vast. “We willen vooral marktconform zijn en een extra inspanning doen voor die mensen die al even thuis zitten met een burn-out of depressie. ”

Eén mei starten we, onder begeleiding van ‘Bond Beter Leefmilieu’ met een crowfundingcampagne via Growfunding.be. We geven onszelf slechts één maand om het publiek ervan te overtuigen dat wij hun steun waard zijn. Met het opgehaalde budget willen we vooral investeren in belevenis voor onze gasten.

Wij zijn een niet-gesubsidieerde VZW. We keren onszelf geen loon uit. Eventuele winst wordt gebruikt om een permanente plek te realiseren. Meer informatie?

Thomas D'hooge
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
+32 497 24 26 96

De foto is van een willekeurige tiny house.

Update: helaas hebben Hans en Monica besloten om te stoppen met deze camping, van af seizoen 2019 is het dus onzeker of Galinière nog open is.

Iedere keer als ik over die fantastische brug bij Millau kom is het weer een belevenis. Eerst in de verte die "zeilen" zien opdoemen en dan over de canyon op Eifeltoren hoogte, wat een staaltje techniek! Ik maak er een filmpje van en beluister de liveversie van "still got the blues" van Gary Moore terwijl ik schijnbaar geluidloos met 110 over het dal glijd. Hoe mooi kan een roadtrip worden? Ik ben onderweg naar Hans en Monica van Moulin de la Galinière en dat is een paar kilometer na de brug (afslag 44.1) komende vanaf het zuiden. Al vanaf de Montpellier wordt het landschap geteisterd door regen en harde wind, het lijkt wel herfst. Ik wil graag zonnige foto's en filmpjes maken maar het weer werkt nog niet mee aan het verse Youtube kanaal van rustiek kamperen! Maar als ik het dal inrijd klaart het op en beschijnt een bescheiden zonnetje mijn laatste kilometers over de D907 naar Boyne waar de camping zich aan het eind van de dorp aan de rivier Tarn uitstrekt. Het is een prachtige plek, met genoeg schaduw en veel mogelijkheden in de buurt om te wandelen. Ook vogelaars kunnen hier hun hart ophalen, er zijn vele soorten te spotten. Hans en Monica wonen en werken hier al lange tijd en besloten een jaar of vijf geleden de camping er bij te gaan doen. Daarbij wilde Hans het pizzabakken echt goed onder de knie krijgen en nam les bij een befaamde pizzabakker/leraar in Millau. Dat pakte goed uit, want zoals je in de gids (nr 151) kunt lezen kregen de pizza's al snel een goede naam! Ik mag dan ook niet weg voordat ik er een heb geproefd; dat laat ik me geen twee keer zeggen; en inderdaad het verdict: heerlijk! Dit is een fijne, rustige camping met een charmante ligging pal aan de ingang van diverse Gorges, de Causse Méjean en de Aven Armand en nog veel meer. Je kijkt uit over het water en de heuvels op de ruïnes van het château Caylus. Hans en Monica wonen hier al heel lang en ontdekken nog steeds nieuwe plekken en leuke (wandel)routes en kunnen je daar uiteraard veel informatie over geven. Door de ligging niet ver van de A75 (een klein halfuurtje) is het ook geschikt als rustieke tussenstop. Ik neem afscheid en besluit het allerkleinste weggetje dat ik kan vinden terug te nemen naar de snelweg, kan het toch weer niet laten. Dat is de D94 over het gehucht le Bourg die zich op een hoogte van gemiddeld 800 meter door de bergen slingert: prachtig, maar ik zou het niet doen als je een caravan achter de auto hebt hangen!